پیشنهاد

مشکل اصلی فیلم در عدم پرداخت درسته فضا و شخصیت های فیلم است. در مورد فضا باید بگم چندین جا ما کمپ سرخپوست ها رو میبینیم و معلوم نمیشه اینا کی هستند یا حتی همان اردوگاهی که فرمانده و فیتز جرالد و بقیه افراد اونجان را هم درست نمی شناسیم که این ها کی هستند و چکار میکنند.ابدا سرخپوست ها رو نمی شناسیم واینکه اصلا چه اصولی دارند و چه نسبتی میان آن ها و فرانسوی ها وآمریکایی ها است. ما فرانسوی هایی را که چندین بار نشون می دهد را هم درست نمی شناسیم که اصلا کی هستند و چکار میکنند و مفاهیمی که از دهان سرخپوست ها و دیکاپریو و رویاهاش زده میشود مفهوم نیست چون ساخته نشده است چون ما سرخچوست و اصولش و آیینش را نمی شناسیم.پس فیلم در فضاسازی به شدت آشفته وناتوان است.
از نظر شخصیت ها باید بگم ما زیاد به شخصیت های متفاوت فیلم نزدیک نمیشویم و همزاد پنداری رخ نمیدهد به قدری که لازم است رابطه ی دیکاپریو با رویاهایش و با پسرش به خوبی پرداخت نمیشود تا رنج او برای انتقام و لبخند همسرش که معلوم نیست البته چه کسیست در بیاد. به نظرم فیلم پرداخت درستی در نسبت شخصیت ها باهم ندارد همینو مقایسه کنید با فیلم جرماها جانسون که چقدر ما به همسر و پسری که با او همراه است نزدیک میشویم واز مرگ آنها متاسف میشویم ومتقابلا انتقام جانسون معنادار و منطقی تر و پر احساس تر میشود.ما به قدر کافی دیکاپریو رو نمیشناسیم ونسبتس با آمریکایی ها و سرخپوست ها وخانواده اش به شدت گنگ است. ما حس انتقام او را حس نمی کنیم چون برای ما ملموس نیست وفیلمساز نتوانسته آن را ملموس کند.او چندین بار تا لب مرگ می رود وباز می گردد ولی اصلا برای ما مهم نیست چه اتفاقی قراره براش بیفته.
رابطه اش با طبیعت و نزاع با آن برای بقا و انتقامش کاملا کم پرداخت شده وما یک طبیعتی که دارای شخصیت شده باشد و دارای معنی شده باشد را نمی بینیم و متقابلا به دلیل همین و دور بودن از شناخت اصول و مفاهیم اسطوره ای سرخپوست ها، تمام مفاهیم درباره عدالت و انتقام وقصاص که در دستان خداوند است ناکارامد باقی میماند و شعاری بیش نیست.